W północnej części obecnego Placu Tobruckiego na cokole z czerwonego piaskowca, odsłonięto w 1898 r. rzeźbę stanowiącą fragment większej kompozycji przestrzennej; fontanny i przylegającego do niej basenu. Autorami monumentu byli Otto Rieth i Ludwig Manzel. Od tego ostatniego wywodziła się nazwa rzeźby: Manzelbrunnen.
Rzeźba z brązu przedstawiała grupę postaci, nawiązujących do morskiego charakteru Szczecina. Był to symbol przeszłości hanzeatyckiej miasta oraz rozwoju żeglugi i przemysłu.
Główną postacią była Sedina – stojąca na pokładzie statku. Przedstawiono ją jako dorodną kobietę, wspartą o kotwicę i trzymającą na barkach żagiel z reją. Na bukszprycie widoczna była postać Merkurego patrona kupców (i złodziei też), spełniającego rolę pilota. Oprócz tych postaci znajdowały się tam również inne bóstwa morskie. Rzeźba zaginęła pod koniec wojny.
Po wojnie w miejscu rzeźby ustawiono kotwicę. Stanowi ona typ pośredni pomiędzy kotwicą admiralicji, używaną dawniej na żaglowcach a kotwica patentową. Z konstrukcji kotwicy admiralicji zachowała mianowicie poprzeczkę, nie stosowaną już później w kotwicach patentowych.
