Ażurowe latarnie morskie

Autor: Ziemowit Sokołowski
 

    „Klasyczne” latarnie morskie, były budowane z cegły lub z bloków kamiennych. Pomija się tu nietrwałe konstrukcje wykonane z drewna. Późniejsze zastosowanie żelaza i żelbetu, wpłynęło na tradycyjny wizerunek tych znaków nawigacyjnych. Pojawiły się nowe rozwiązania techniczne, odmienne od dotychczas stosowanych.
    Ogólnie, to zaczęto bazować na kratownicowych konstrukcjach przestrzennych, które niekiedy w intencji nawiązywania do tradycji -pokrywane były blachami. W większości jednak zachowały formę ażurową.
    W pewnych rozwiązaniach technicznych, zastosowano dodatkowo cylindryczny szyb komunikacyjny zawierający drabiny lub schody prowadzące do laterny, czyli do miejsca – gdzie znajduje się optyka znaku nawigacyjnego. Z tego typu konstrukcjami, spotykamy się m in na znakach nawigacyjnych zbudowanych pomiędzy Świnoujściem a Szczecinem. Poza ogólnym wzmocnieniem konstrukcji, zastosowanie szybu- osłania obsługę latarni przed uciążliwymi, zimnymi wiatrami. Dla odmiany, w czasie intensywnego operowania słońca, panuje tam nieznośny upał.
    Ażurowe konstrukcje latarń morskich zastosowano m in w Yokohama Marine Tower, oraz w najwyższej południowo -amerykańskiej latarni Bahia Blanca a także w najwyższej na Morzu Północnym, niemieckiej latarni Campen. Syntetyczny opis tych latarń znajduje się w zakładce „najwyższe latarnie morskie”.
    W załączonej galerii zdjęć, podano inne, wybrane przykłady latarń morskich o konstrukcji ażurowej. Nie wyczerpuje to, oczywiście tego interesującego tematu. Ale od czegoś, przecież można zacząć.