Jak sama nazwa wskazuje latarnie morskie zostały zbudowane na wybrzeżach morskich lądu stałego oraz na brzegach wysp i przylądków -szczególnie w miejscach gdzie występują niebezpieczeństwa nawigacyjne przy znacznym ruchu statków morskich. Niekiedy jednak można spotkać je w rejonach znacznie odległych od morza. Np. oddana do eksploatacji w 1959 r. trasa żeglugowa łącząca Atlantyk z Wielkimi Jeziorami Amerykańskimi, licząca ponad 3,5 tys. km (1,9 tys. M) , jest wyposażona w różnorodne oznakowanie nawigacyjne a w tym również w latarnie morskie. Wzmiankowana droga wodna rozpoczynająca się w Cieśninie Cabota, poprzez Zatokę i Rzekę Św. Wawrzyńca oraz system śluz, kanałów i jeziora, dochodzi do miasta Duluth -usytuowanego nad Jeziorem Górnym. Jest ona dostępna dla statków morskich o nośności do ok. 23 tysięcy ton. Piękna latarnia morska w brazylijskim porcie Manaus nad Amazonką odległa jest ponad 1,5 tys. km (ponad 810 M) od Południowego Atlantyku.. Na świecie jest eksploatowanych tysiące latarni morskich. Niektóre z nich, usytuowane w szczególnie ważnych miejscach dla żeglugi światowej -zasługują na wymienienie, przynajmniej z nazwy. Dla Europy będą to następujące latarnie;
Zachodni brzeg Irlandii oznakowują: Blackrock Mayo, Bull Rock, Fastnet Rock. Południowy brzeg Islandii: Hook Head. Na północ od Szkocji: Dyrholaey, Myggenaes, Sumburgh Head (W-py Szetlandy), Muckle Flugga i Dunnet Head. Zachodni brzeg Półwyspu Skandynawskiego oznakowują: Udsira i Lista. Północny brzeg Półwyspu Jutlandzkiego: Skagen, Hirtshals i Anholt. Kanał La Manche w najwęższym miejscu: South Foreland (Anglia) i Gris-Nez (przylądek po stronie francuskiej). Wyjście na Atlantyk wyznaczają Quessant, Eddystone, Bishop Rock i Lizard. Północny kraniec Zatoki Biskajskiej oznakowują: Ille Vierge, Le Stiff i La Jument. Na południowym krańcu tej zatoki znajdują się: Hercules Tower La Coruna i Przylądek Finisterre. Wejście na Morze Śródziemne od strony Atlantyku: Europe Point i Ceuta (W Afryce). Najbardziej oddalone od lądu stałego kontynentu europejskiego (ok. 900 M tj. 1,7 tys. km) są Ribeirinha Point Fayal, i Ferraria Point, San Miguel (Archipelag Azory). Na wschodnim krańcu Morza Śródziemnego usytuowana jest latarnia Mount Carmel.
Na trasie wokół Przylądka Horn oraz przy wejściu do Cieśniny Magellana od strony Atlantyku, znajdują się latarnie na wyspach New Year’s Staten Island i na Przylądku Virgins.
Po obydwóch stronach Kanału Panamskiego usytuowane są Golfito (na brzegu Pacyfiku) i Bocas del Toro (Atlantyk).
O ponad 2 tysiące M (3,7 tys. km) od kontynentu amerykańskiego, oddalone są zbudowane na Hawajach latarnie Makapuu Point i Molokai.
Statki zmierzające z portów Australii, Nowej Zelandii, Japonii i portów dalekowschodnich do pacyficznych portów Kanady i USA napotkają w północnoamerykańskiej strefie przybrzeżnej szereg latarni morskich, z których najbardziej wysunięte na zachód są: latarnie położone na przylądkach Blanco i Mendocino oraz latarnia Farallon przy wejściu do San Francisco. Do najbardziej wysuniętych na zachód latarni Ameryki Południowej należą: Santa Elena Point, Callao i Atico Point.
Szczególnie atlantyckie wybrzeża obydwu Ameryk, posiadają bardzo liczne latarnie morskie. Do najbardziej wysuniętych na wschód latarń Ameryki Południowej można zaliczyć: Santo Antonio, Mel Point oraz latarnię usytuowaną na przylądku Agostinho. W Ameryce Północnej, najbardziej na północny wschód zlokalizowane są latarnie zbudowane na wyspach Sambro i Belle oraz na przylądkach Gaspe i Pine. Najbardziej odosobnioną latarnią w tym rejonie jest usytuowana w archipelagu bermudzkim latarnia Gibb’s Hill, położona w kierunku ESE od latarni na Przylądku Hatteras. Są to akweny wyróżniające się złą sławą od bardzo dawnych czasów. Mówią o tym m in. słowa starej żeglarskiej piosenki:…“jeśli Bermudy przepuszczą was … strzeżcie się, strzeżcie – Hatteras“…
Na trasie z Europy na Środkowy i Daleki Wschód oraz do Australii i Nowej Zelandii (wokół Przylądka Igielnego) znajdują się następujące afrykańskie latarnie morskie: w Afryce Zachodniej; Pargo Point (W-pa Madera), Tenerrya (Przylądek Anaga), Isleta Point (Gran Canaria), Przylądek Verde i Ponta Quicombo. W Afryce Południowej; Green Point, Przylądek Dobrej Nadziei, Robben Islands i Copper. Na południowym i Północnym wybrzeżu Madagaskaru usytuowane są Taperina Point i Katsepe Head.
U wejścia do Morza Czerwonego znajdują się Ras Asir (na Przylądku Guardafui) oraz Ras-al-Bir. Na południowym brzegu Zatoki Perskiej usytuowana jest latarnia Jaziat Halul.
Bardzo ważnym dla światowego shippingu, jest połączenie Oceanu Indyjskiego z Oceanem Spokojnym poprzez Cieśninę Malakka (pomiędzy Półwyspem Malajskim a Wyspą Sumatrą). Między innymi oznakowują je następujące latarnie morskie: Great Sambas River, , Horsburgh, Przylądek Rachado, Wyspy Anamba, Breueh, Bay Canh, Przylądek Padaran, Wyspa Bolinao, i inne.
Drugim, również ważnym połączeniem obydwu oceanów jest Cieśnina Torresa znajdująca się w akwenie Oceanu Spokojnego. Cieśnina łączy Morze Arafura z Morzem Koralowym i oddziela kontynent Australii (Przylądek Jork) od Nowej Gwinei. U wejścia do tej cieśniny (od strony wschodniej) znajduje się latarnia Port Moresby, (na wschodnim brzegu N. Gwinei).
Obydwie ww. cieśniny, z uwagi na głębokości (niewiele> 20 m) są niedostępne dla wielkich zbiornikowców i masowców. Największe statki przepływające w tym rejonie korzystają z cieśnin; Sundajskiej, Makasarskiej lub Lombok. Na tych akwenach znajdują się m in. następujące latarnie morskie: Kelapa Islet, Wangi -Wangi, Wyspa Ambon, Wyspa Serutu i inne.
Wymienione latarnie morskie, nie wyczerpują oczywiście listy ważnych dla żeglugi znaków nawigacyjnych. Wymienianie wszystkich, było by bezcelowe. Zainteresowany czytelnik może poszerzyć swą wiedzę w tym zakresie, zapoznając się z odpowiednimi publikacjami nautycznymi.