Eryk Pomorski – władca na lądzie i morzach

Autor: Ziemowit Sokołowski

Wybitna szwedzka królowa Małgorzata I, nie miała własnych potomków. W tej sytuacji wybrała jako sukcesora wnuka swej siostry, a syna Księcia Słupskiego Warcisława VII – księcia Eryka (1382-1459) z pomorskiego rodu Gryfitów. Mając na celu zjednoczenie państw skandynawskich pod jednym berłem, przeprowadziła jego elekcję na Króla Norwegii w 1389r oraz Króla Danii i Króla Szwecji w 1396r. W lipcu 1397r w Kalmarze, nastąpiła koronacja Eryka na króla tych państw. Jako Król Szwecji panował pod imieniem Eric XIII, jako Król Norwegii Eric III oraz jako Król Danii jako Eric VII. Nadto przysługiwał mu tytuł Księcia Słupskiego i Stargardzkiego. Skrócony tytuł tego władcy brzmiał: Król Danii, Szwecji i Norwegii, Wenedów, Gotów i Książę Pomorza. Pod jego panowaniem znajdowały się również ziemie obecnej Finlandii, Grenlandii, Wysp Owczych oraz Islandii. Flota zjednoczonych państw operowała na Bałtyku, Morzu Północnym, Morzu Norweskim oraz na Atlantyku. Z jego inicjatywy, stolicę Danii przeniesiono z Roskilde do Kopenhagi. Wprowadzono również cła w Cieśninie Sund. Stanowiło to ok 1/3 dochodów tego królestwa. Gdyby zsumować powierzchnie dzisiejszej Szwecji, Norwegii, Danii oraz Finlandii – to okazało by się, że Eryk Pomorski panowal na obszarze czterokrotnie przekraczającym powierzchnię współczesnej Polski. Natomiast gdyby uwzględnić jeszcze zamorskie obszary Grenlandii, Islandii i Wysp Owczych, to ten wskaznik przekroczył by liczbę 11.
Eryk Pomorski był ambitnym władcą, obdarzonym niezwykle silnym charakterem. Z tego powodu miał wielu wrogów wywodzących się głównie z możnowładztwa, wyższego kleru oraz z kupieckiego Związku Hanzeatyckiego. Jednym słowem „siła złego na jednego”. Tak czy inaczej do chwili detronizacji, panował w Danii i Szwecji przez 43 lata a w Norwegii 53 lat. Później przeniósł się na Gotlandię, gdzie jak napisał w Dziejach Szwecji – Ingvar Andersson, były władca „utrzymywał się z dobrze zorganizowanego piractwa”. Urodził się i zmarł w Darłowie. Sarkofag z jego szczątkami znajduje się w darłowskim kościele Mariackim.
Jego pomnik naturalnej wielkości znajduje się na dziedzińcu Zamku Książąt Pomorskich w Darłowie.
Mając nadzieję, że ten temat zainteresuje entuzjastów tradycji morskich uważam, że na trasie ich wędrówki nie może zabraknąć zamku w Darłowie.