autor: Ziemowit Sokołowski
Ten znak nawigacyjny został zbudowany w 1877 r. Przez ok 25 lat służył wyłącznie jako znak dzienny. Od 1893 r. miał jako wyróżnik umieszczone od strony morza 3 charakterystyczne, nieruchome skrzydła. Początkowo nosił nazwę „Swinemünde– Bake (Flügel Bake)”. Światło nawigacyjne zostało na nim zapalone w 1902 r. Od tego roku, wieża posiadała już 4 skrzydła. Znak zmienił wówczas nazwę na „Mühlen Bake”. Ta nazwa była obowiązująca do 1945 r. czyli do czasu przejęcia tego znaku przez polską administracje morską.
Dla mieszkańców Świnoujścia oraz licznych turystów, jest to zdecydowanie najpopularniejszy znak nawigacyjny. Znajduje się na głowicy zachodniego falochronu, będącym punktem zwrotu wędrówki po pięknej świnoujskiej plaży. Nic więc dziwnego, że „wiatrak” uważany jest za logo miasta i portu Świnoujście. Szkoda tylko, że niektórzy zostawiają na jego murach – niezbyt piękne napisy.
Wielu docieka, co też kryje wnętrze tej specyficznej konstrukcji. Tych muszę rozczarować. Poza stalowymi schodami prostymi urządzeniami elektrycznymi i optycznymi – nic tam nie ma. Nawet laterny, z której można by się rozejrzeć dookoła. Za dnia panuje tam tajemniczy półmrok, ledwie rozświetlany małymi okienkami. Natomiast znacznie bogatsze są doznania akustyczne. Szczególnie podczas sztormów. Realnego wyglądu wnętrza nie oddają w pełni załączone zdjęcia. Wykonane zostały przecież – z użyciem lampy błyskowej.