Latarnie za granicą

Alcatraz

Ziemowit Sokołowski.

Latarnie morskie w Ameryce i na Morzu Śródziemnym.

Pani Monika ze Szczecina, była uprzejma przesłać nam nieco zdjęć latarń morskich i innych świetlnych znaków nawigacyjnych, które znalazły się na trasie jej turystycznych wędrówek. Są wprawdzie odległe od siebie, tym niemniej interesujące z różnych powodów.

Alcatraz Lighthouse.
37º49’34,5”N 122º25’19,8”W

Nazwa wyspy wywodzi się z języka hiszpańskiego. „Isla de los Alcatraces” oznacza Wyspę Głuptaków .Jaja tych morskich ptaków stanowiły ważne uzupełnienie diety miejscowych Indian przed przybyciem Hiszpanów w 1775 r. Wówczas to Juan de Ayala (oficer marynarki wojennej) zbadał Zatokę San Francisco. Wyspa jest niewielka. Jej powierzchnia wynosi ok 8 ha, natomiast obwód ok 1,25 km.
Lighthouse Alcatraz jest pierwszą latarnią morska USA, zbudowaną na zachodnim wybrzeżu. Wzniesiono ją w Zatoce San Francisco na wyspie o tej samej nazwie, odległej od stałego lądu o ok. 1,6 km. Pierwsza latarnia morska w tym miejscu została wzniesiona już w 1854 r. Była zarazem cytadelą i więzieniem wojskowym. Po trzęsieniu ziemi w 1906 r. jej konstrukcja została naruszona. W latach 1909-1912 tuż obok zbudowano więzienie federalne. Strażnicy strzegący całodobowo swych „podopiecznych” z wysoko położonych wartowni, zazwyczaj jako pierwsi dostrzegali mgłę nadciągającą nad Zatokę Kalifornijską. Wówczas telefonicznie powiadamiali o tym latarników, ci zaś bezzwłocznie uruchomiali sygnały mgłowe. Była to chyba jedyna współpraca tego rodzaju. Więzienie stanowe stało się sceną kilku spektakularnych ucieczek, co dostarczyło tematu dla filmów akcji. To już jednak całkiem odmienna historia.

W okresie 1853-1963 r. głównymi latarnikami było 15 osób. Frederick Arthur Harrington był tam zatrudniony w latach 1919-1938. Pracował na tym stanowisku niemal 20 lat, aż do śmierci.

W 1909 r została zbudowana druga (obecna) , żelbetowa wieża (na południe od pierwotnej). Ma kształt ośmiokątny, zwężający się ku górze. Czarna laterna otoczona jest balkonem. Jej wysokość wynosi 26 m npt. Aktualnie wzniesienie światła 65 m npm. Zasięg światła 22 mile morskie (41 km). Jest to białe światło błyskowe w okresie 5 s. Latarnia posiadała również sygnały mgłowe. W pobliżu wieży zbudowano mieszkania dla 3 latarników i ich rodzin. W 1963 r latarnia została zautomatyzowane. W tym samym roku zostało zlikwidowane więzienie federalne, sąsiadujące z latarnią. Jego pozostałości są widoczne na załączonych zdjęciach. W 1970 r pożar zniszczył kilka budynków na wyspie, latarnia jednak ocalała. Od 2002 r. można ją zwiedzać.

Światła nawigacyjne na Maderze.

Pani Monika przesłała ponadto serię interesujących zdjęć oraz filmik z Madery. Opis i zdjęcia wybranych znaków nawigacyjnych aktywnych na tej wyspie, zawarty został uprzednio w zakładce Camara de Lobos, Madera. W tym miejscu ukazane jest nieco odmienne spojrzenie Pani Moniki na uroki tej niezwykłej wyspy. Również architektura ukazanych znaków nawigacyjnych, dobrze wpisuje się na to co już stworzyła sama natura. Uprzejmie dziękujemy za nadesłane zdjęcia.

Camara de Lobos, Madera

Farol de Cāmara de Lobos.
Portugalia-Wyspa Madera.
32º33′ N 17º0,4’W

W trakcie zwiedzania pięknej Madery, p. Marianna napotkała na interesująco położoną, niewielką latarnię morską. Znajduje się ona w południowej części wyspy, około 8 kilometrów na zachód od miasta Funchal -stolicy Madery. Latarnia usytuowana jest po zachodniej stronie wejścia do niewielkiego portu Camara de Lobos. Załączone mapy, ukazują to położenie.

Wyspa jest odległa o ok 660 km od Afryki (Maroko), oraz ok. 880 km od Europy (Portugalia).

Sama latarnia jest niewielka, nie posiada nawet laterny. Światło nawigacyjne zamocowane jest do krótkiego masztu na płaskim dachu niewielkiego (o 5 m. wysokości) budynku. Szczyt budynku otoczony jest balustradą. Ponieważ budynek zbudowano na wulkanicznym wzgórzu, wzniesienie czerwonego światła nawigacyjnego jest znacznie większe i wynosi 23 m npm. Charakterystyka światła -okres 6 s: świecenie 2 s. przerwa 4 s.
Port w którym cumują i kotwiczą niewielkie statki rybackie oraz turystyczne, jest prawdopodobnie zatoką do której zawinął w 1419 r po raz pierwszy Joāo Zarco- portugalski odkrywca tej wyspy.
Latarnia została aktywowana w 1937 r. Wejście z poziomu ulicy do budynku latarni prowadzi przez zabudowaną bramę (obecnie zamkniętą), oraz zewnętrzne schody zabezpieczone murowanym parapetem. Obecnie wstęp na latarnię nie jest możliwy.
O ile sama latarnia jest raczej skromnym obiektem nawigacyjnym, to jej otoczenie w postaci klifowych brzegów oraz zabudowy portowej i pobliskiego miasta, z pewnością zasługują na uwagę. Ilustracjami powyższego są załączone fotografie, za które Autorce serdecznie dziękujemy.

LIghthouse Dornbusch Germany, Colored in UKR-Flag-Colors

Pan Stefan Hemmers przesłał nam zdjęcia iluminowanej w barwach flagi Ukrainy latarni morskiej Dornbusch.

Iluminacja powstała w związku I-szą rocznicą najazdu Rosji na naszych wschodnich sąsiadów.

Za nadesłane zdjęcia uprzejmie dziękujemy.

Malta, Sycylia oraz Kreta

Pani Monika Gajdamowicz ze Szczecina przesłała nam interesujące zdjęcia ze swego pobytu na Malcie i Sycylii, jak również trochę refleksji odnośnie zwiedzanych miejsc. Dzięki temu możemy wzbogacić naszą wiedzę co do atrakcyjności i dostępności obszarów na których zbudowano ukazane latarnie morskie. A oto co napisała Pani Monika:

Latarnie na Malcie znajdują się blisko turystycznych miejsc i są łatwo dostępne. Niektóre z nich umiejscowione są w centrum Valetty a inne są delikatnie oddalone od mniejszych miejscowości jak latarnia Delimara, jednak dotarcie do nich nie stanowi problemu. Do latarnii Delimara dotarliśmy podczas spaceru wśród klifów z miejscowości Marsaskala do Marsaxlokk. Podczas pobytu na wyspie, można zatrzymać się w latarnii Delimara, która oferuje noclegi dla turystów. Myślę, że jest to idealne rozwiązanie dla miłośników latarń jak i pięknych widoków. Poniżej przesyłam link do oferty z portalu abnb.

https://abnb.me/66njzocdnwb

Na Sycylii udało nam się znaleźć tylko jedną latarnię, która była dość mocno oddalona od centrum Katanii, w mało turystycznym dla naszego oka miejscu, mimo że trasa prowadziła w stronę plaży…niezwykle zaniedbanej pełnej śmieci, sama trasa również ciągnęła się wzdłuż drogi trzypasmowej o bardzo wąskim chodniku, co myślę że może zniechęcić turystów.

Osobiście latarnie na Malcie zrobiły na mnie większe wrażenie, ze względu na ich położenie w uroczej okolicy.

Zdjęcia z Krety zostały wykonane przez Panią Aleksandrę Gajdamowicz, również szczeciniankę.

Obydwu Paniom serdecznie dziękujemy, zachęcając równocześnie do dalszego zwiedzania latarń morskich, bez względu na to- w jakiej części świata się znajdują.

Latarnie na Majorce i Dragonerze. Morze Śródziemne.

Pan Jakub Rajchowiak przysłał nam szereg interesujących zdjęć odwiedzonych przez siebie latarń morskich, wraz z otaczającą urzekającą je śródziemnomorską przyrodą.

Za nadesłane fotografie uprzejmie dziękujemy.

Obydwie wyspy należą do Hiszpanii i wchodzą w skład Archipelagu Balearów, składającego się z 5 wysp. W języku hiszpańskim wyraz Majorca oznacza w tym przypadku Wyspę Większą, a Dragonera to Wyspa Smocza.

Ogółem na Majorce (pow. 3,6 tys. km²) znajduje się 14 latarń morskich oraz 2 na Dragonerze – niewielkiej (2,88 km²) bezludnej wysepce usytuowanej blisko zachodniego wybrzeża Majorki.

Wysokość wież latarnianych na Majorce wynosi 6-38 m npt. Natomiast wzniesienia ich świateł nawigacyjnych są bardziej zróżnicowane 22-210 m npm. Zasięgi świateł nawigacyjnych wynoszą od 10 mil morskich (18,5 km) do 24 mil morskich (44,4 km). Większość z tych latarń została zbudowana w latach 60. XIX stulecia.

Na Dragonerze jedna z 2 latarń (zbudowana w 1852r) jest nieczynna. Wzniesienie jej światła wynosiło 363 m npm. Skutkiem tego było ono przysłaniane przez chmury i mgły. W jej zastępstwie zbudowano w 1910 r latarnię Llebeig o wysokości wieży 15 m npt. i wzniesieniu światła 67 m npm. Na tej wysepce istnieje park narodowy.

Na ukazanych zdjęciach z Majorki zwracają uwagę następujące latarnie morskie:

Far del cap Gros znajdująca się na podejściu do portu Soller: budowa i przebudowy w latach 1859, 1963, 1971. Wysokość wieży 22 m npt. Wzniesienie światła 120 m npm. Światło nawigacyjne: 3 błyski/15sekund.
Zasięg 19 mil morskich (35,2 km).
Latarni nie można zwiedzać.

Far de Formentor: zbudowana w 1863 r. Wysokość wieży 21 m npt. Wzniesienie światła nawigacyjnego 210 m npm. Zasięg 24 mile morskie (44 km)., 4 błyski/30 sekund. Latarni nie można zwiedzać.

Far de Tramuntana znajdująca się na północnym krańcu wyspy Dragonera

Opisane skrótowo latarnie morskie wraz z ich pięknym otoczeniem przyrodniczym, można zobaczyć na załączonych zdjęciach autorstwa p. Jakuba Rajchowiaka. Mamy również nadzieję, że zechce się z nami podzielić wrażeniami z pobytu na Majorce.

Saida Light

Ziemowit Sokołowski.

Pan Marian Falco przesłał nam zdjęcia latarni morskiej znajdującej się w Libanie, u wschodnich krańców Morza Śródziemnego. Usytuowanie tej latarni: 33º34’N, 35º22’E. Ta nieaktywna już latarnia morska została zbudowana prawdopodobnie ok. 1930r. W czasie swej aktywności światło nawigacyjne (1 czerwony błysk/3 sek.) było umieszczone na poziomie 10 m npm. Sama wieża zbudowana na betonowym kwadratowym fundamencie liczy 6 m nad poziom terenu.
Latarnia została zbudowana na południowym brzegu niewielkiej skalistej wysepki Az Zirach, na podejściu do portu Saida (Sydon). Saida była dawnym portem Fenicjan. Fenicjanie byli wybitnymi kupcami i żeglarzami w starożytności. Ich nadmorskie kolonie otaczały wybrzeża Morza Śródziemnego.
Pomalowana w białe i pomarańczowe pasy wieża znajduje się w pobliżu ruin zamku zbudowanego w 1228 r przez krzyżowców. Zamek o nazwie Chateau de la Mer powstał z woli św. Ludwika -króla Francji.
Sama latarnia nie jest udostępniona do zwiedzania. Natomiast wysepkę Az Zirach oraz pobliskie kontynentalne wybrzeże są godne uwagi. Chociażby tylko dla tego, że stanowiły one kolebkę słynnego żeglarskiego ludu w starożytności.
Za nadesłane zdjęcia uprzejmie dziękujemy.

Phare de La Jument

Phare de La Jument
NW Bretania
48º25’N 5º7’59”W
Francja.

Pan Georg E. Kaczmarek z Erlangen w Bawarii, przesłał nam interesujące zdjęcie francuskiej latarni morskiej, atakowanej przez monstrualną atlantycką falę. Za nadesłane zdjęcie uprzejmie dziękujemy.

Autorem tego zdjęcia jest francuski fotografik Jean Guichard, który z pokładu śmigłowca uwiecznił ten moment w grudniu 1989r. Na zbliżeniu, widać stojącą przy wejściu do latarni sylwetkę latarnika Theodore Malgorn’a, który dzięki nieprawdopodobnemu szczęściu -uniknął śmierci.

Fala nadeszła od strony przeciwnej, a wieża latarni osłoniła latarnika. W rezultacie, zarówno latarnik jak i sama latarnia przetrwali tą opresję.
Latarnik następująco skomentował to wydarzenie: „gdybym był nieco dalej od drzwi, nie wróciłbym do wieży. I byłbym martwy. Nie można bawić się morzem”. No cóż…nic dodać, nic ująć.
Ta latarnia morska jest nadal aktywna. Została zbudowana w latach 1904-1911. Posadowiona została na dnie morskim ok 300m od brzegu wyspy Ushant. Pobliski akwen zwany Morzem Celtyckim nawiedzają ekstremalne sztormowe fale o wysokości 20 -30m.

Na zdj 2 widać La Jument w czasie „spokojnego morza”.Latarnia oznakowuje najbardziej NW punkt Francji metropolitalnej.
Posadowiona na betonowym fundamencie, kamienna 8 kontna wieża, ma wysokość 48m. Wzniesienie czerwonego błyskowego światła wynosi 36 mnpm. Charakterystyka światła: 3 błyski/15 sekund. Latarnia została zautomatyzowana w 1991r. Bardzo zdumiewającą jest nazwa samej latarni. Otóż La Jument w jęz. francuskim oznacza…klacz.
Wypada dodać, że zdjęcie latarni morskiej ogarniętej gigantyczną falą, uzyskało 2 miejsce World Press Photo Award w 1991r.

Cape Byron Lighthouse

Wschód Księżyca nad Pacyfikiem i latarnia morska.

Cape Byron Lighthouse.
Australia.
28º38’19”S 153º38’11”E

Pan Apoloniusz Łysejko, znany i ceniony Kolekcjoner Latarń Morskich, przesłał nam interesujący film. Ukazany jet tam wschód Księżyca, stanowiący wspaniałe tło dla latarni morskiej, usytuowanej na wschodnim krańcu kontynentalnej części Australii. Ten wschód Księżyca miał miejsce 4. listopada 2020r. Uprzejmie dziękujemy, za możliwość podziwiania tego widoku. Zapraszam do obejrzenia, a jest co oglądać!.

Nazwa przylądka i znajdującej się na nim latarni morskiej pochodzi od nazwiska Wiceadmirała Johna Byrona, bliskiego współpracownika Jamesa Cooka, słynnego odkrywcy i znakomitego kartografa. Jest jedną z najpopularniejszych, australijskich latarń morskich. Rocznie odwiedza ją około 0,5 mln. osób. W budynku latarni mieści się Muzeum Morskie oraz ośrodek badań wielorybów. Północny odcinek wybrzeża Nowej Południowej Walii wraz z przyległym obszarem stanowi park narodowy, a sama latarnia została wpisana na listę obiektów dziedzictwa narodowego. Latarnia wraz z przyległym terenem udostępnione są do zwiedzania.

A teraz trochę informacji na temat samej latarni morskiej, znanej również pod nazwą Byron Bay Lighthouse. Zaprojektowana przez architekta Charlesa Hardinga latarnia, została zbudowana na wysokim klifie w latach 1899-1901. Jej styl określa się jako „kolonialny”. Materiałem budowlanym są bloki betonowe.
Cylindryczna wieża z balkonem i laterną wznosi się na 23 m npt. Intensywność światła jest największą z wszystkich latarń australijskich i wynosi 2,2 mln kandeli. Białe światło błyskowe (1 błysk/15s) wzniesione jest na 118 m npm. Posiada zasięg 27 Mm (50 km). Natomiast czerwone światło stałe, oznakowujące pobliskie rafy, wzniesione jest na 111 m npm przy zasięgu 8 Mm (15 km). Wieżę otacza 1 kondygnacyjny budynek latarników.
Z uwagi na zbliżający się koniec roku, korzystam z okazji aby wszystkim Miłośnikom latarń, i związanych z nimi tradycji morskich -życzyć zdrowia, pogody ducha oraz pięknych wycieczek, w niedalekiej przyszłości.

Ziemowit Sokołowski.

Przedstawiamy tutaj latarnie morskie znajdujących się poza granicami Polski. Zaprezentowane informacje są uzupełnieniem zdjęć przesyłanych przez naszych Sympatyków.

Kronborg Fyr

Ziemowit Sokołowski.

56°02’19”N 12°37’10”E
„Zamek księcia Hamleta”

Pan Jakub Rajchowiak, przysłał nam serię interesujących zdjęć latarni morskiej znajdującej się na jednej z wież pięknego renesansowego zamku Kronborg w Danii. Jest to obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO. Za nadesłane zdjęcia, uprzejmie dziękujemy. A teraz trochę faktów na ten temat.
Laterna wieńczy północno -wschodnią wieżę zwaną „wieżą królowej”. Nazwa zamku kojarzy się nam ze słynnym dramatem Williama Szekspira pt. Hamlet. W tym dramacie zamek nosił angielską nazwę Elsinore (pol.Elsynor). Tam też właśnie, odbywają się corocznie festiwale szekspirowskie. Nazwa wywodzi się od miasta Helsingør.

Zamek o pierwotnej nazwie Krogen, został zbudowany w 1585 r. na rozkaz króla Frederica II, w najwęższym miejscu Cieśniny Sund. Jest zlokalizowany na północnym cyplu Półwyspu Ǿresund. W odległości niespełna 4 km znajduje się brzeg Szwecji. Wypada jednak dodać, że aż do 1658 r. należąca obecnie do Szwecji prowincja Skania (Skåne), była we władaniu królów Danii. Przeciwnego brzegu cieśniny strzegła twierdza Helsinborg. Wówczas Cieśnina Sund stanowiła odpowiednik „morskich wód wewnętrznych Królestwa Danii”.

Umożliwiło to skuteczne pobieranie opłat od statków obcych bander, zmierzających z Morza Północnego na Bałtyk i odwrotnie. Cła Sundzkie pobierane w latach 1429-1857, były ważnym źródłem dochodów duńskiego skarbca królewskiego. Wprowadził je urodzony w Darłowie- późniejszy elekcyjny król Danii, Szwecji i Norwegii -książę Eryk Pomorski. Więcej informacji na temat tego wybitnego władcy, można znaleźć m in. w zakładce „morskie monumenty”.
Zamek, będący początkowo cytadelą uzbrojoną w baterię armat skierowanych na cieśninę, przechodził zmienne koleje losu. W latach 1629-1639 miał miejsce wielki pożar i odbudowa zamku. Od 1739 r znajdowało się tam więzienie. W latach 1785-1922 była to twierdza obronna i koszary. W XVIII w powstał tam ogród i symboliczny grobowiec Hamleta. Aktualnie mieści się tam Muzeum Morskie. Zamek uświetnia monument bohatera duńskich postaci historycznych; hrabiego „Holger’a Danske”, żyjącego w IX w. Ten rycerz zaklęty w skale, dzierży miecz. Obudzi się gdy przyjdzie potrzeba walczyć w obronie Danii.

Początkowo (rok 1772) światło nawigacyjne ulokowane było w oknie wieży zamkowej. Były to lampy oliwne, wspomagane reflektorami z brązu. Zasięg tego światła był niezadowalający, zwłaszcza przy mało przejrzystym powietrzu. Wzbudziło to protesty kapitanów statków zmuszanych do „opłaty za światło”, którego częstokroć nie mogli dostrzec. W rezultacie światło wyłączono. Pierwszą laternę na wieży zbudowano w 1800 r. Obecny kształt laterny został osiągnięty w 1878 r. Ewidentną poprawę widzialności światła nawigacyjnego uzyskano również w 1878 r, po zainstalowaniu pierwszej w Danii soczewki Fresnela.
W 1925 r miała miejsce elektryfikacja światła nawigacyjnego. Wzniesienie ogniskowej światła sektorowego wynosi 34 m. npm. Światło emituje barwy: białe, czerwone i zielone. Wieża ma 2 galerie. Sumaryczny sektor światła nawigacyjnego pokrywa się z linią brzegową.
Piękne obrazy zamku wraz z latarnią, ukazują poniższe fotografie.