Baker Island

Ziemowit Sokołowski

Stany Zjednoczone, samotna wyspa przy równiku.

Nazwa wyspy wywodzi się od nazwiska kapitana statku wielorybniczego Michaela Bakera, który odwiedził tą wyspę w 1834 r. Wymiary wyspy: 1,8 km/ 1,13 km, powierzchnia 2,1 km², obwód 4,8 km. Najwyższe wzniesienie 8 m npm. Klimat równikowy, z małymi opadami, stałymi wiatrami oraz silnym nasłonecznieniem.

Spośród wielu posiadłości zamorskich USA, ta właśnie bezludna wyspa, usytuowana na Pacyfiku, zasługuje na uwagę, chociażby ze względu na swoje szczególne usytuowanie geograficzne. Położenie 0°11’41”N 176°28’46”E. Znajduje się w połowie drogi pomiędzy Hawajami a Australią. Stanowi część archipelagu Phoenix Islands. Do linii równika jest tylko ok. 22 kilometrów. Od 1857 r. jest fragmentem zamorskich terytoriów USA.

W latach 1935-1942 działała tam latarnia morska. Po tym okresie, była latarnia służy wyłącznie jako „znak dzienny”. Jest to cylindryczna, ceglana wieża bez laterny o wysokości 5 m npt.

 

W czasie II WŚ na wyspie znajdowała się baza bombowców „Liberator”, oraz stacja urządzeń radionawigacyjnych „Loran”. Aktualnie są tam pozostałości urządzeń militarnych, z zarośniętym pasem startowym, masztami do radionawigacji i innym porzuconym sprzętem wojskowym. Najbardziej trwałym elementem z przeszłości, wydaje się być wieża byłej latarni morskiej, w której szukają cienia miejscowe skorupiaki.