Autor: Ziemowit Sokołowski
Najbliższe dla Szczecina latarnie morskie znajdują się w Świnoujściu i w okolicach Wisełki (Kikut). Tym niemniej, w reprezentacyjnej części miasta (potocznie zwanej Wałami Chrobrego), znajdują się 2 bliźniacze monumenty – przypominające swym kształtem wieże latarń morskich.
Latarnie wraz z całym kompleksem monumentalnych budowli, powstały po roku 1912 w miejscu dawnych fortyfikacji.
W okresie międzywojennym, Szczecin był trzecim pod względem znaczenia morskim portem Niemiec. Wyprzedzały go tylko Hamburg i Brema.
Również miejscowy przemysł stoczniowy zaliczał się do potentatów. Budowane tu były okręty wojenne wszelkich typów z pancernikami (okrętami liniowymi) na czele. Także w dziedzinie „okrętowego budownictwa cywilnego” zanotowano niemałe osiągnięcia.
W 1897 r w stoczni Vulcan zbudowano pasażerski liniowiec, który zdobył Błękitną Wstęgę Atlantyku. Było to trofeum przyznawane dla statku, który ustanowił nowy rekord prędkości w podróży przez Atlantyk.
Statek nazywał się „Kaiser Wilhelm der Grosse”. Była to jednostka o 4 kominach , napędzana tłokowymi silnikami parowymi. W rekordowym rejsie przebył Atlantyk w czasie 5 dni i 20 godzin, osiągając średnią prędkość 22,29 węzła. Później, liniowiec „Deutschland”, również zbudowany w stoczni Wulkan, poprawił ten rekord.
W pobliżu latarń – po wojnie, umieszczono posągi legendarnego Jana z Kolna oraz szczecińskiego kupca a zarazem pirata Wyszaka.
Widok szczecińskich „latarń morskich” obrazuje poniższa galeria.
