Archipelag należących do Hiszpanii Wysp Kanaryjskich (Islas Canarias), składa się z 13 wysp, z czego 7 większych, jest na stałe zamieszkałych. Pozostałe zasiedlane są okresowo. W starożytności wyspy były zamieszkałe przez ludy Guanczów, spokrewnionych z Berberami. Po licznych walkach o te terytoria, prawo do podboju wysp zostało wykupione w 1477 r. przez hiszpańskich królów Isabel i Fernando. Aktualnie, wyspy tworzą 2 prowincje: Santa Cruz de Tenerife i Las Palmas de Gran Canaria.
W obrębie archipelagu użytkowanych jest 11 latarń morskich. Wyspy usytuowane są we wschodniej części Atlantyku. Wyspa Gran Canaria na powierzchnię 1,6 tys. km² i jest zamieszkała przez około 850 tys. mieszkańców.
Latarnia morska o nazwie El Faro de Maspalomas znajduje się na południowym brzegu wyspy Gran Canaria. Została zbudowana w latach 1888-1890. Położenie geograficzne: 27º44,1’N 15º35,8’W. Latarnia oddalona jest o 107 mil morskich (198 km) od zachodniego brzegu Afryki (Sahara Zachodnia) oraz o około 700 mil morskich (1200 km) od Cieśniny Gibraltarskiej – oddzielającej Afrykę od Europy. Wieża latarni usytuowana jest przy głównej promenadzie nadmorskiej.
Wysokość wieży latarni wynosi 56 m, natomiast wzniesienie światła 59 m. Zasięg światła – 19 mil morskich (35,2 km). Kamienno-ceglana wieża składa się z cylindrycznej podstawy oraz trzonu w kształcie smukłego, ściętego stożka. Obydwie części zostały zbudowane w proporcji 1:3. Zwieńczeniem konstrukcji jest laterna przykryta półkolistym daszkiem. Poniżej laterny znajduje się galeryjka. Latarnia ma barwę piaskową – jasno brązową. W frontowej części trzonu (od strony oceanu) widoczne są umieszczone w pionie 4 prostokątne okna oraz 1 koliste okno u szczytu. W podstawie, znajduje się również duże, okrągłe okno. Do wieży przylega dwukondygnacyjny, biały budynek z płaskim dachem i brązowymi narożnikami oraz ościeżnicami.
Niestety, ta piękna latarnia nie jest udostępniona do zwiedzania. Na marginesie; nazwa archipelagu nie wywodzi się bynajmniej od kanarków. Archipelag został tak nazwany od watah bezpańskich psów (łac. canis), będących utrapieniem pierwszych europejskich osiedleńców.