Ziemowit Sokołowski
Repùblica de Colombia.
Odkrywcą tej części Ameryki został w 1499 r hiszpański żeglarz i konkwistador Alonso de Hoyeda. Był to początek kolonizacji hiszpańskiej w tym regionie Ameryki. Państwo o nazwie wywodzącej się od Krzysztofa Kolumba, uzyskało niepodległość od Hiszpanii w 1810 r. Zagraniczne uznanie tego faktu, miało miejsce w 1819 r. Do roku 1830 w skład t.zw. Wielkiej Kolumbii wchodziły także: dzisiejszy Ekwador, Wenezuela i Panama.
Skutkiem niestabilności politycznej, gospodarczej i społecznej młodego państwa, po roku 1830 oddzieliły się Ekwador i Wenezuela, a od roku 1903 również Panama. Ta ostatnia secesja, odbyła się przy ewidentnym nacisku sił gospodarczych, politycznych i militarnych USA. Sprawa dotyczyła budowy i późniejszych korzyści z eksploatacji Kanału Panamskiego, łączącego Pacyfik z Atlantykiem.
W rezultacie, przy Kolumbii pozostała zaledwie, niespełna połowa wcześniejszego terytorium. Aktualnie około 87% powierzchni państwa, znajduje się na północ od równika. Skrajne (w kier. N-S) punkty tego kraju to:12°13’N i 4°31’S. Są od siebie odległe w linii prostej o ok. 1860 km. Kolumbia jest 3 pod względem wielkości (po Brazylii i Meksyku) krajem Ameryki Łacińskiej.
Kolumbijskie latarnie morskie.
W obecnych granicach państwa, długość kontynentalnych wybrzeży wynosi 3208 km. Po stronie zachodniej, jest to wybrzeże Pacyfiku. Od strony północnej, wybrzeże Morza Karaibskiego.
Spośród świetlnego oznakowania nawigacyjnego wyróżnia się w Kolumbii latarnie morskie „faro”, oraz mniejsze obiekty określane jako „baliza”.
Kaszubski wyraz „bliza”, brzmi dosyć podobnie. Angielskim odpowiednikiem tego rodzaju konstrukcji jest „beacon”.
Kolumbijskie, morskie znaki nawigacyjne są zarządzane przez Dirección General Martima (DIMAR). W zdecydowanej większości, kolumbijskie latarnie morskie zbudowano w formie metalowych, ażurowych wież kratownicowych.
Najczęściej bez latern i galerii, otaczających światła nawigacyjne. Nie towarzyszą im „budynki latarników”, które wydają się być oczywiste w starszych latarniach morskich. Pomalowane są w poprzeczne pasy, białe i czerwone.
W-g ogólnie dostępnych źródeł nie można dokładnie określić wieku tych latarń. Latarnie starsze zbudowane z „tradycyjnych” materiałów jak kamień, cegła lub drewno, są w zdecydowanej mniejszości. Trudno tu mówić o zróżnicowanej architekturze, za to otaczająca przyroda odznacza się wielkim, i egzotycznym dla nas bogactwem. Zasilanie zautomatyzowanych latarń dokonywane jest z użyciem paneli słonecznych. Czego jak czego, ale słońca tam nie brakuje. Miejsca lokalizacji latarń są na ogół osiągalne. Same wieże, z oczywistych względów bezpieczeństwa, nie są możliwe do zwiedzania.
Morze Karaibskie
Kolumbia posiada na Morzu Karaibskim 1760 km kontynentalnego wybrzeża. W morskiej strefie istnieją tam ponadto się 4 wyspy Największym portem karaibskim Kolumbii jest Kartagena (Cartagena). Na karaibskim wybrzeżu są 43 aktywne latarnie morskie. Największa ich liczba (10) jest w Departamencie Guaira, na półwyspie o tej samej nazwie. Jest to najbardziej wysunięta na północ część kontynentu Ameryki Południowej. Wzniesienia świateł nawigacyjnych tych znaków wynoszą od 21 do 88 m npm. Są to metalowe, ażurowe konstrukcje.
W Departamencie Antioquia zlokalizowanych jest 9 latarń morskich.
Wzniesienia świateł nawigacyjnych od 10 do 84 m npm. Tu również dominują
przestrzenne, metalowe konstrukcje. Na obszarze Departamentu Bolivar 8 latarń. Wzniesienia świateł nawigacyjnych od 4 do 107 m npm. Występują tu 2 latarnie zbudowane z betonu i 1 z włókna szklanego. Pozostała większość to ażurowe, metalowe budowle.
Najwyższa z opisywanych latarń na wyspie Tierra Bomba jest metalową, ażurową konstrukcją o wysokości 30 m npt. Wzniesienie jej światła nawigacyjnego wynosi 107 m npm. Cartagena de Indias jest stolicą departamentu i zarazem głównym karaibskim portem Kolumbii.
Pozostałe nadmorskie departamenty, posiadają następujące ilości czynnych latarń morskich: Magdalena-5. W tym 1 betonowa, pozostałe ażurowe, metalowe. Wzniesienie świateł 22 do 82 m npm. Atlántico-4 latarnie. W tym 1 betonowa, pozostałe ażurowe metalowe. Wzniesienia świateł 23 do 134 m npm. Departament Sucre-3 latarnie. Konstrukcje stalowe, ażurowe. Wzniesienia świateł 14 do 24 m npm. Departamenty Chocó i Córdoba po 2 latarnie. Są to przestrzenne, ażurowe konstrukcje o wzniesieniu świateł nawigacyjnych: Chocó 27 i 104 m npm., Wyższa z latarń (o nazwie Cabo Tiburón ) oznakowuje równocześnie granicę pomiędzy Kolumbią a Panamą. Departament Córdoba 21 i 40 m npm.
Wybrzeże Pacyfiku.
Po zachodniej stronie, długość kolumbijskiego wybrzeża Pacyfiku wynosi 1448 km. Poza obszarem kontynentalnym do Kolumbii należą 3 wyspy.
Departament Narino, znajduje się w pobliżu granicy z Ekwadorem. Jest tu drugi pod względem ważności, pacyficzny port Tumaco. Na podejściu do tego portu są aktywne 3 latarnie morskie. Cabo Manglares o wzniesieniu światła 41 m npm jest okrągłą wieżą z włókna szklanego. Pomalowana jest w poprzeczne pasy czerwone i białe.
Latarnia Tumaco, wzniesienie światła 92 m npm. Betonowa wieża o przekroju kwadratowym, jest pomalowana w białe i czerwone pasy. Ponad laterną znajduje się platforma z urządzeniami do radionawigacji. Latarnia Pasa Caballos o wzniesieniu światła 43 m npm. Jest metalową konstrukcją kratownicową, pomalowaną tak samo jak poprzednie latarnie. W rejonie portu Tumaco, temperatury powietrza są wyrównane w ciągu roku. Najwyższa odnotowana temperatura 36,2°C, najniższa 16°C.
Departament Gauca.
Znajdują się tu 4 aktywne latarnie morskie o kratownicowej konstrukcji. Gucana Guapi; wysokość wieży 12 m npt, wzniesienie światła 14 m npm. Timbiqui; wysokość wieży 18 mnpt, wzniesienie światła 13 mnpm. Isla Gorgonilla, zbudowana na na NE krańcu wysepki, na jej najwyższym wzniesieniu. Wysokość wieży 12 mnpt, wzniesienie światła 103 m npm. Punta Coll, na wyspie Gorgona. Wyspa znajduje się w połowie drogi pomiędzy portami Tumaco a Buenaventura. Wysokość wieży 19 m npt, wzniesienie światła 67 m npm. Wszystkie ww latarnie, pomalowane są w poprzeczne pasy; białe i czerwone.
Departament Valle de Cauca.
W tym rejonie znajduje się największy port pacyficzny Kolumbii o nazwie Buenaventura. W języku hiszpańskim oznacza to powodzenie. W departamencie czynnych jest 5 latarń morskich o zróżnicowanych konstrukcjach. Punta Soldado jest kwadratową w przekroju, ażurową wieżą z galerią. Na szczycie znajduje się antena radarowa. W 2/3 wysokości zbudowano pomieszczenie kontrolno obserwacyjne. Latarnię zlokalizowano po południowej stronie wejścia do portu Buenaventura. Wysokość konstrukcji 47 m npt. Wzniesienie światła 50 m npm. Barwy białe i czerwone naprzemiennie. La Pilota światło kierunkowe wejścia do portu. Zbudowane na cylindrycznym zbiorniku wodnym o wysokości 30 m npt. Kolor zbiornika srebrny z czerwonym szczytem. . Wzniesienie światła 44 m npm. Las Delicias tylne światło kierunkowe. Wieża drewniana, ażurowa o przekroju kwadratowym. Jest pomalowana na czerwono z białym pasem poprzecznym. Wysokość wieży 16 m npt. Wzniesienie światła 23 m npm.
Latarnia Isla Palmas. Zbudowana na wyspie o tej samej nazwie, znajdującej się przy północnym podejściu do Buenaventury. Wieża ażurowa o wysokości 39 m npt. Wzniesienie światła 46 m npm. Barwy czerwone i białe. Latarnia Isla de Malpelo. Bezludna wyspa Malpelo jest oddalona o około 370 km (200 Mm) na zachód od pacyficznego wybrzeża Kolumbii. Powierzchnia wyspy jest niewielka (1,2 km²). Za to jej największe wzniesienie liczy 360 m. Na wyspie zbudowano 4 m, ażurową konstrukcję ze światłem nawigacyjnym. Pomalowana jest na pomarańczowo. Wzniesienie światła wynosi 258 m. npm Zasilanie solarne.
Departament Choco.
Sąsiaduje z Panamą. Znajduje się tu 8 latarń morskich. Wszystkie pomalowane są w czerwone i białe pasy poprzeczne. Z wyjątkiem 1 cylindrycznej wieży z włókna szklanego, pozostałe są metalowe o konstrukcji ażurowej. Wysokości wież są w przedziale 13-36 m npt. Wzniesienia świateł 15-170 m npm.
San Andres Y Providencia.
Wyraz providencja oznacza opatrzność. Obszar 4 wysp i licznych ławic oraz raf w zachodniej części Morza Karaibskiego, w odległości 775 km (482 Mm) w kierunku NW od kontynentalnej Kolumbii. Jest to obszar sporny z Hondurasem, Nikaraguą i USA. Znajduje się tu dosyć silnie rozbudowane oznakowanie nawigacyjne.
W rejonie Północnych Ławic zbudowanych zostało 6 latarń morskich. Przedtem, 3 stacje nautyczne zostały zbudowane w 1919 r, przez USA. Latarnie morskie aktywowano w latach 1996-1998 (4 obiekty), oraz 2008 (2 obiekty). Z wyjątkiem latarni Serranilla (2) śą to stalowe, kratownicowe konstrukcjepomalowane w poprzeczne pasy czerwone i białe. Serranilla (2) ma konstrukcję mieszaną. Na 3 kondygnacyjnym betonowym budynku, umieszczono kratownicową wieżę. Całość mierzy 33 m npt. Budynek pomalowano w barwach flagi kolumbijskiej, natomiast wieżę w pasy czerwone i białe. Wysokości wież wynoszą od 20 do 33 m npt, natomiast wzniesienia świateł od 20 do 33 m npm. Latarnie nie są udostępnione do zwiedzania.
Isla Providencja.
Jest drugą pod względem wielkości, zamieszkałą wyspą archipelagu. Na wyspie, oraz na rafie oddalonej o 14 km (9 Mm) w kierunku NNW od niej, zbudowano 3 latarnie morskie. Dwie z nich (Cayo Palma i Isla Providencia) usytuowane są na tej wyspie. Trzecia -Low Cay, na rafie. Są to „klasyczne” dla kolumbijskich akwenów stalowe konstrukcje ażurowe. Wysokość wież od 18 do 20 m npt. Wzniesienia świateł 20 do 67 m npm. Latarnie nie są udostępnione do zwiedzania. W XVII w. na wyspie urządził swoją główną bazę piracką Walijczyk Henry Morgan. Z tego miejsca łupił hiszpańskie posiadłości w Środkowej Ameryce. Za zasługi dla korony brytyjskiej otrzymał tytuł „sir” i został mianowany gubernatorem Jamajki. Wówczas musiał zająć się zwalczaniem innych piratów, zwanych tu bukanierami lub flibustierami.
Isla San Andres.
Jest to koralowa wyspa o max wymiarach 12X7 km. oraz powierzchni 26 km². Jest to główna wyspa archipelagu. W tym akwenie czynne są 4 latarnie morskie. Konstrukcje analogiczne do poprzednich latarń. Wysokości wież jednakowe, po 20 m npt. Wzniesienia świateł 20 do 23 m npm. Światła błyskowe o barwie białej, czerwonej, zielonej i żółtej. Wieże nie są udostępnione do zwiedzania.
W rejonie Południowych Ławic, są aktywne 2 latarnie morskie zbudowane w latach 1968 i 1980. Konstrukcje kratownicowe, jak poprzednio. Wysokość wież po 29 m npt. Wzniesienia świateł 37 i 30 m npm. Światła białe błyskowe.
Latarnia Cayos del Este Sudeste zbudowana została na atolu o tej nazwie w odległości ok 22 km (14Mm) od wyspy San Andres. Natomiast Cayos de Albuquerque na rafie atolu oddalonej o 35 km (22 Mm) w kierunku SW od San Andres. Jest to najdalej na zachód wysunięty punkt Kolumbii.