Najbardziej rozwinięty system morskiego oznakowania nawigacyjnego w Polsce – znajduje się w obszarze działania Urzędu Morskiego z siedzibą w Szczecinie. Na drodze wodnej Bałtyk – Szczecin oraz na przyległych akwenach, usytuowanych jest ok. 170 stałych znaków nawigacyjnych, wyposażonych w 180 świateł o różnorodnej charakterystyce świecenia. Do stałych znaków nawigacyjnych zaliczamy: latarnie morskie, światła prowadzące (nabieżniki), bramy torowe, światła sektorowe, cyplowe dalby świetlne ii inne. Stałe znaki nawigacyjne zbudowane zostały głównie na lądzie, niektóre z nich usytuowane są również na dnie akwenów.
Oprócz stałych znaków nawigacyjnych występują liczne pływające obiekty nawigacyjne zakotwiczone na dnie (pławy), wyposażone są w światła nawigacyjne lub służą jako znaki dzienne. Większość tych znaków zdejmowana jest przed nastaniem sezonu lodowego i ustawiana ponownie w ściśle określonych pozycjach, po ustąpieniu zimy. Poza wymienionymi, ustawiane są pławy graniczne (pomiędzy Polską a Niemcami) na Małym Zalewie Szczecińskim oraz w Zatoce Nowowarpieńskiej.
Architektura morskich znaków nawigacyjnych zbudowanych na lądzie, jest interesująca i bardzo zróżnicowana. Również pływające znaki nawigacyjne są różnorodne. W odróżnieniu od latarń morskich, ze względów bezpieczeństwa – zdecydowana większość z nich nie będzie mogła być udostępniana do zwiedzania. Wychodząc naprzeciw osobom, dla których sprawy morza są istotne- postaramy się ukazać sylwetki niektórych z nich w formie zdjęć i opisów: