Ziemowit Sokołowski
Lime Rock Lighthouse
41º28’40”N 71º19,35”W
Ida Lewis Rock lighthouse.
USA.
Aktywna od 1854 r latarnia morska była początkowo niewysoką kamienną wieżą z soczewką Fresnela. Światło zapewniał palnik olejowy. Lime Rock jest skałą odległą od najbliższego brzegu o ok. 200 m. Początkowo latarnik codziennie wiosłował do wieży aby obsługiwać światło. W razie niepogody mógł schronić się w małym, drewnianym domku. W 1857 r ostatecznie zbudowano ceglaną wieżę, przylegającą do 2 kondygnacyjnego budynku latarników. Kwadratowa wieża miała wysokość 4 m. Wzniesienie światła wynosiło 9,1 m. Pierwotnie zastosowano soczewkę Fresnela VI rzędu. Dezaktywacja światła oryginalnego nastąpiła w 1927 r. Acetylenowo/elektryczne światło automatyczne umieszczone na szkieletowej wieży, zostało ostatecznie zdezaktywowano w 1963 r. Ta skromna latarnia morska zbudowana w stylu „greckiego odrodzenia” została wpisana do Narodowego Rejestru Miejsc Historycznych. Oryginalna soczewka została umieszczona w Muzeum Historii w Newport. Załączone zdjęcia 4 i 5 pochodzą e starej pocztówki. Pozostałe z „Wikipedii”.
Druga nazwa tej samej latarni morskiej, pochodzi od imienia i nazwiska latarniczki a zarazem zasłużonej ratowniczki życia na morzu. Była to Idawalley Zorada Lewis. Urodziła się w Newport w stanie Rhode Island w 1842 r. Z punktu widzenia pochodzenia, to świetnie wpisywała się w rodzinne tradycje morskie. Jej ojcem był kapitan Horsea Lewis -pilot tamtejszej żeglugi przybrzeżnej. Jednak jego praca jako głównego latarnika trwała zaledwie 4 miesiące. Później doznał udaru mózgu, a obowiązki w służbie latarniczej przejęła żona. Ida jako najstarsza z czwórki rodzeństwa, codziennie udawała się ciężką drewnianą łodzią wiosłową do szkoły, oraz przywoziła z miasta niezbędne zaopatrzenie. Ida i jej matka opiekowały się latarnią Lime Rock latach 1857-1872 r, do śmierci ojca. W 1879 r matka otrzymała nominację na głównego latarnika. W 1870 r Ida wyszła za mąż z kapitana Williama Wilsona. Małżeństwo trwało tylko 2 lata. Potem powróciła do pracy w latarni. Matka i córka wspólnie obsługiwały latarnię, prowadziły gospodarstwo domowe i opiekowały się młodszymi dziećmi. Po śmierci matki Ida została głównym latarnikiem z pensją 600 dolarów rocznie.
Na tym stanowisku pracowała aż do śmierci w 1911 r. Jako pożegnanie w noc jej zgonu bito w dzwony na wszystkich statkach cumujących w Newport. Poza rutynowymi pracami latarniczymi, Ida zasłynęła jako nieustraszona wioślarka i najlepsza pływaczka w Newport. Jej wyczyny w ratownictwie morskim budzą najwyższy szacunek. W ciągu 39 lat pracy na Lime Rock uratowała 18 osób. Niektórzy twierdzili, że było ich jeszcze więcej. Stowarzyszenie Dobroczynne Ratowania Życia w Nowym Jorku przysłało jej srebrny medal i czek na 100 dolarów. Najwcześniejszą samotną akcję ratowniczą podjęła już w wieku 12 lat. Wówczas podjęła z wody 4 niedoświadczonych żeglarzy, których żaglówka uległa wywróceniu. . Ostatnią pomyślną akcję ratowniczą przeprowadziła w wieku 64 lat. Uratowała wówczas przyjaciółkę, która wypadła za burtę swej łodzi.
W Dniu Niepodległości w Newport odbyła się parada na jej cześć, w której zaprezentowano m in elegancką mahoniową łódź czerwonymi aksamitnymi poduszkami, złotym warkoczem wokół burt i pozłacanymi dulkami. W wieku 64 lat Ida została dożywotnią beneficjętką Carnegie Hero Fund (Fundusz Bohaterów Carnegie) z miesięczną emeryturą w wysokości 30 dolarów.
Nawet ówczesny prezydent USA Ulysses S. Grant wraz z wiceprezydentem Schulier Colfax’em, uznali za stosowne odwiedzić bohaterkę w 1869 r. W 1881 r. W Rocznym Raporcie Służby Ratowniczej USA poinformowano, że najwyższe odznaczenie zostało wręczone pani Idzie-Lewis Wilson. W 1924 r zmieniono oficjalnie nazwę latarni morskiej z Lime Rock na Ida Lewis Rock. Był to jedyny tego rodzaju przypadek aby nazwa latarni morskiej pochodziła od nazwiska zasłużonego latarnika. Od 1928 r miejscowy ośrodek żeglarski nosi nazwę Ida Lewis Yacht Club. Na proporcu tego jachtklubu jest ukazana niebieska latarnia morska na czerwonym tle oraz 18 białych gwiazd, jako wspomnienie osób uratowanych przez Idę Lewis. Na budynku nadal zapalane jest światło ceremonialne ku jej pamięci Natomiast od 1995 nowa klasa statków serwisujących morskie oznakowanie nawigacyjne otrzymuje kolejne nazwy począwszy od Idy Lewis, później również od innych zasłużonych latarników USA. Dobrze, że również w ten sposób docenia się tam tradycje morskie.